کتابخانه I2C نرم افزاری
با استفاده از این کتابخانه میتوانید از هر پایه ای که بخواهید به عنوان SDA و SCL استفاده کنید.
I2C مخفف عبارت Inter-Integrated Circuit است و یک پروتکل ارتباط سریال همزمان است که برای تبادل اطلاعات بین دستگاه های مختلف الکترونیکی مانند میکروکنترلرها، سنسورها و حافظه ها استفاده می شود. این پروتکل توسط شرکت فیلیپس توسعه یافته و به دلیل سادگی و کارایی بالا به طور گسترده در صنعت الکترونیک کاربرد دارد.
ویژگی های I2C:
- سادگی: I2C فقط از دو سیم برای انتقال داده (SDA) و کلاک (SCL) استفاده می کند که آن را به یک پروتکل بسیار ساده تبدیل می کند.
- کارایی: I2C از اشتراک گذاری خطوط داده و کلاک بین دستگاه ها استفاده می کند که باعث صرفه جویی در پین های میکروکنترلر و افزایش کارایی سیستم می شود.
- سرعت: I2C می تواند با سرعت های مختلفی (مانند 100 کیلوبیت بر ثانیه، 400 کیلوبیت بر ثانیه و 1 مگابیت بر ثانیه) کار کند.
- قابلیت آدرس دهی: هر دستگاه I2C دارای یک آدرس منحصر به فرد است که به آن اجازه می دهد تا با سایر دستگاه ها در همان خط ارتباطی تبادل اطلاعات کند.
- سازگاری: I2C با طیف گسترده ای از دستگاه ها و میکروکنترلرها سازگار است.
نحوه کار I2C:
در ارتباط I2C، یک دستگاه به عنوان Master و سایر دستگاه ها به عنوان Slave عمل می کنند. Master مسئول شروع تبادل اطلاعات، تعیین آدرس Slave و ارسال یا دریافت داده ها است. Slave ها فقط می توانند به درخواست Master پاسخ دهند.
برای تبادل اطلاعات، Master ابتدا آدرس Slave را ارسال می کند. Slave پس از دریافت آدرس خود، منتظر دستورالعمل های Master می ماند. Master سپس نوع عملیات (خواندن یا نوشتن) و تعداد بایت های داده را مشخص می کند. Slave داده ها را از Master دریافت می کند یا به Master ارسال می کند.
کاربردهای I2C:
- اتصال سنسورها و عملگرها به میکروکنترلر
- خواندن و نوشتن اطلاعات در حافظه های خارجی
- ارتباط بین میکروکنترلرها
- دیباگ کردن و برنامه ریزی دستگاه ها
مزایای استفاده از I2C:
- سادگی و کارایی بالا
- نیاز به سیم کشی کمتری
- سرعت بالا
- قابلیت آدرس دهی
- سازگاری با طیف وسیعی از دستگاه ها
معایب استفاده از I2C:
- طول محدود خط I2C (حدود 1 متر)
- حساسیت به نویز
- پیچیدگی بیشتر در مقایسه با برخی از پروتکل های دیگر
